در عصر حاضر با انقلاب فن آوری و اینترنت و انفجار اطلاعات و تحول در ارتباطات و فراهم شدن زمینه گذار از موج سوم (عصر اطلاعات) و حرکت به سمت موج چهارم، سازمان ها برای رشد پایدار و بقا ناگزیر از انطباق خود با تغییرات پرشتاب بوده و فعالیت سازمان ها به شکل کلاسیک و سنتی خطر اضمحلال آن ها را به همراه خواهد داشت، حرکت سازمان ها به سوی استفاده از بستر شبکه و فن آوری اطلاعات و ارتباطات و سیستم های اطلاعاتی باعث تغییر و تحول در نگرش رفتار سازمانی و سایر ابعاد سازمانی از جمله ساختار، فرایندها و عملیات، سبک مدیریت و رهبری، فرهنگ سازمانی و ارتباطات انسانی اعم از فردی، گروهی و سازمانی شده است و بر سطح انتظارات، توقع و خواسته های ذینفعان و مشتریان به طور فزایندهای موثر بوده است که شناخت این دگرگونیها از اهمیت حیاتی برخوردار است.هدف مقاله حاضر ارتقای درک و دانش خوانندگان محترم از تاثیر فن آوری اطلاعات و سیستم های اطلاعاتی بر ارتباطات سازمانی و کمک به ارتقای ارتباطات موثر و کامل و کاربست این دانش در انتخاب تدابیر در بهبود روابط فردی، گروهی و سازمانی در اینگونه سازمانها می باشد. در این راستا تعدادی از منابع علمی مرتبط مورد مطالعه قرار گرفته و محتوای این نوشتار با بهره برداری از آنها تدوین گردیده که به تعریف سازمانهای الکترونیکی، سازمانهای مجازی و ویژگی های آنها، مزایا و محدودیت ها، ارتباطات و روابط فردی، گروهی و سیستم سازمانی پرداخته شده است. یعنی جمع شدن گروهی از افراد، دانش، توان مالی و... بدون حضور فیزیکی که از نظر جغرافیایی پراکنده اند» سازمان مجازی «و با امکانات فنآوری اطلاعات و ارتباطات با هم در ارتباط و تماسند، امروز دیگر اثری از آن مرزهای سنتی که زمانی متصور بود 2 نیست و مرزها درهم شکسته شده است و ما با سازمانهای پیچیده مواجه هستیم و سازمانها غالبا از حالت فیزیکی و با آن ساختمانهای عریض و طویل فیزیکی متعدد خارج شده و یا کاملا مجازی شدهاند یا حداقل مجبورند قسمتهایی از سازمان به صورت مجازی فعالیت نمایند تا بتوانند در دنیای امروزی و پر رقابت و پویا بقا داشته باشند. مجازی شدن و الکترونیکی شدن سازمانها بر ارتباطات سازمانی تاثیر شگرفی گذاشته و حتی کارکنان از حالت بومی خارجی شده و از نظر فیزیکی در ابعاد جغرافیایی و به صورت پراکنده و بعضا بطور غیر همزمان مشغول همکاری هستند و با فرهنگها و ملیتهای مختلف، سالها در کشورهای متفاوت با هم کار میکنند ولی ممکن است حتی یکبار هم، به صورت رو در رو یکدیگر را ملاقات نکنند که این خود باعث تغییر در نحوهی تعامل و ارتباط کارکنان و نوع مدیریت سازمانها شده است که به تفصیل به شرح آنها خواهیم پرداخت. شناخت این عوامل و تغییرات، ما را در درک بهتر موضوع و اجتناب از ارتباطات غیرموثر و مواجه شدن با مشکلاتی در زمینه مدیریت نیروی انسانی خصوصا هدایت و کنترل آنها یاری نموده و در نتیجه باعث افزایش کارایی فردی و سازمانی شده و اثربخشی آن را به همراه خواهد داشت و هرگونه مقاومت در مقابل تغییر و عدم انعطاف مساوی است با انزوا و نابودی شخص و سازمان.